یا ابا عبداله الحسین
ما مصیبت زده ی کرب وبلاییم حسینبال وپر سوخته ی آل عباییم حسین
بسکه خون دل از این دیده ز غمهای تو رفته منشین لب دریای بکاییم حسین
عمر دنیا نرسد چون به عزاداری توتا قیامت ز غمت عقده گشاییم حسین
روز محشر که همان یوم یفر المرءستما سراسیمه به سوی تو بیاییم حسین
چون که احداث شود منبر منصور ملکباز پا منبری یار تو ماییم حسین
هر که در حشر تو محشور شود با اهل شما به اذن تو ز طیف شهداییم حسین
همه آبادی دل از کرم مادر توستورنه ویرانه دل از شام بلاییم حسین
ما خجالت زده ی غافله سالار غمیم که سر افکنده ی (نحن اسراءیم )حسین
چادر و معجر و عمامه اگر سوخته شدما به جای مانده از آن سوخته هاییم حسین
در دل خاک هم از منتقمان می مانیم ما کمر بسته بفرمان ولاییم حسین
چون برآریم به عشق تو سر از خاک مزارگرد راه پسر خیر نسائیم حسین
تا شویم عارف وآماده ی ایام ظهوربرسر وسینه زنان غرق دعاییم حسین